Co nowego - Dla Pacjenta
Środa z Profilaktyką. Dziecko jako pacjent onkologiczny.
- 12-02-2025
- Zmodyfikowano: 12-02-2025
Nowotwory u dzieci stanowią niespełna 1% wszystkich chorób onkologicznych. W Polsce rozpoznaje się ok. 1100 – 1200 nowych zachorowań na nowotwory złośliwe rocznie. W grupie dzieci częstość zachorowań jest znacznie mniejsza niż u dorosłych i wynosi 110 do 151 na milion w wieku od 0 do 18rż. Częstość występowania poszczególnych typów nowotworów jest odmienna niż w populacji dorosłej. Nowotwory charakterystyczne dla dorosłych są rzadkie w populacji dzieci. U pacjentów dorosłych 80 do 88% stanowią nowotwory pochodzenia nabłonkowego, podczas gdy w populacji dziecięcej 92% nowotworów ma charakter nienabłonkowy.
Zobacz więcej w materiałe Instytut Matki i Dziecka!
Szczepienie chroniące przed rakiem!
Większość zakażeń wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV) nie daje objawów, ale u niektórych osób mogą one prowadzić do przewlekłego zakażenia i rozwoju groźnych chorób nowotworowych.
Odpowiedzi na pytania w kwizie są krótkie. Jeśli potrzebujesz więcej informacji, zajrzyj do artykułu Szczepienie, które chroni przed rakiem.
Warto równiez zobaczyć:
https://www.youtube.com/watch?v=vt4Z4C_I_00 - pomoc psychoonkologiczna dla pacjentów i ich rodzin
https://www.nfz.gov.pl/aktualnosci/aktualnosci-centrali/poradnik-pacjenta-jak-pomoc-dziecku-w-kryzysie-psychicznym,8482.html - pomoc dzieciom w kryzysie psychicznym
Choroba nowotworowa u dzieci zasadniczo różni się od obserwowanej u ludzi dorosłych. Leczenie nowotworów u dzieci ma charakter skojarzony i kompleksowy, i powinno być prowadzone w ośrodkach zapewniających wielodyscyplinarną opiekę nad pacjentem. Intensywność leczenia jest zazwyczaj większa niż u osób dorosłych (większa rezerwa szpikowa, sprawniejsza funkcja narządów, brak dodatkowych obciążeń). Powszechnie uważa się, że tolerancja leczenia przeciwnowotworowego u dzieci jest znacznie wyższa, niż u ludzi dorosłych. Na intensywność leczenia oraz na dobór ilości procedur, mają wpływ nie tylko rozpoznanie histopatologiczne, ale także tzw. czynniki rokownicze charakterystyczne dla danej jednostki, w tym stopień zaawansowania.